سلام بالاخره تصمیم بر این شد که بلاگ را به گیت هاب منتقل کنم و برای همیشه با وردپرس لعنتی خداحافظی کنم. تلاش میکنم پست های قبلی رو هم برگردونم. البته خاصیتی که ندارن. صرفا جهت نوستالژی.

این روز ها استارتاپ خیلی مد شده. الان هر کسی رو از یه کاری میندازن بیرون سریع یک استارتاپ راه اندازی میکنه. صرفا به این خاطر که تو صفحه فیسبوکش به جای بی کار @ جیب بابام بنویسه

فکر میکنم لازم باشه قبل از تعریف این داستان، رفع مسئولیت کامل انجام بدم و توضیح بدم که این داستان با اینکه کاملا واقعی هست، برای من اتفاق نیفتاده و من فقط شخصیت ها رو تغییر دادم و ایفای نقش شخصیت اصلی داستان رو شخصا بر عهده می‌گیرم که نوشتنش راحت تر باشه. وگرنه همه میدونن که من با استفاده از استعداد ذاتی خود در امتحان دادن بدون دانش فنی کافی تونستم کنکور سراسری کارشناسی ارشد رو با موفقیت پشت سر بذارم و جزو چندصد نفر برتر کشور بشم. تمامی حقوق و روش‌های استفاده شده در این داستان کپی رایت ۲۰۱۵ برای صاحب اثر محفوظه.

نمیدونم چرا تمام اتفاقات جذاب باید برای من بیفته. فکر می‌کردم رویداد‌های جذاب دوران دانشجویی تنها مربوط به روزهای خوب کارشناسی می‌شدند ولی ظاهرا اقبال خوب اینجا هم منو رها نمیکنه. توگویی  بدشانسی-مگنت برقی به خودم بستم.

به تازگی یک خبر خوانده بودم در این مورد که استیو وازنیاک (میشناسینش دیگه!) یه  بسته iMac از فروشگاه  اپل رو شخصا دلیور کرده واسه سورپرایز کردن مشتری عزیز! (که یه دختره بود) حالا این پست یک آموزش هست که چگونه مریسا میر (Marissa Mayer ) مدیر عامل داف یاهو رو دم در خونمون داشته باشیم، مراحل بعدش که چگونه ببریمش تو و اون تو باهاش چیکار کنیم به تلاش و شخصیت خودتون بستگی داره که بیاد یا بسته رو بده بره (:

TLDR; به سادگی!

بله! همیشه علاوه بر فایل های سایت و وبلاگ خود از دیتابیس آن نیز بک آپ بگیرید! اصولا بهتر است از همه چیز های مهم بک آپ بگیرید. اگر بک آپ اختراع نشده بود نسل بشر بارها منقرض میشد. بک آپ بارها جان و آبروی انسان ها را نجات داده است. من هم بارها توسط بک آپ نجات داده شده ام.

این پست رو اواخر سال ۹۰ نوشته بودم ولی از پست بالایی‌ (بک‌اپ بگیرید) مشخصه که از بین رفته بود. ولی با استفاده از webarchive پیداش کردم. مجددا به خاطر خاطره هایی که از این پست دارم منتشرش میکنم.